jeśli korzystacie z ssh z pewnością zdarzyła się wam przynajmniej jedna z tych sytuacji:

1. musicie się gdzieś połączyć gdzie i tak już macie nawiązaną sesję, po to by wykonać jedno polecenie. np. : ssh root@maszynka uptime
2. musicie uruchomić wiele połączeń w jedno miejsce (konto, host, port)

do tego typu sytuacji idealnie nadaje się "connection multiplexing", znany też pod nazwą "connection sharing".
jak to działa?
jedno (pierwsze, ale nie koniecznie) połączenie ssh łączy się w trybie "master". następne połączenia w to samo miejsce używają połączenia master. dzięki temu korzystają (wszystkie) z tylko jednego połączenia tcp/ip., nie tracą czasu na negocjacje tcp/ip i ssh, ani na powtórną autoryzację.
efekt? następne połączenia są znacznie szybsze. w rozumieniu – samo połączenie. praca potem już jest ze standardową prędkością – zależną od tego jak daleko jest zdalny serwer i jak obciążone jest łącze.
ale czasem to właśnie nawiązanie połączenia jest najbardziej wkurzające i powolne.
jak więc to zestawić?
w swoim katalogu domowym macie (albo nie macie, ale wtedy trzeba założyć) katalog .ssh.
w nim trzeba stworzyć plik config. i dopisać mu na początku:
Host *
    ControlPath ~/.ssh/socket-%r-%h-%p
    ControlMaster auto

co to spowoduje? pierwsza linijka mówi, że poniższe tyczą się wszystkich połączeń.
druga – mówi, że sockety unixowe do komunikacji z połączeniem master mają być tworzone w katalogu $HOME/.ssh, a nazwa pliku ma się składać z:

• słowa "socket"
• nazwy konta na które jest połączenie
• nazwy hosta na które jest połączenie
• numeru portu na które jest połączenie

oddzielone myślnikami.
czyli gdy połączę się na konto "depesz" na maszynie kotek, to pojawi mi się taki plik:
srw——- 1 depesz depesz 0 2007-01-17 11:15 /home/depesz/.ssh/socket-depesz-kotek-22
ostatnia linijka mówi ssh, że negocjowanie połączeń lub korzystanie z mastera ma być automatyczne – jak nie ma jeszcze mastera, to aktualne połączenie ma być masterem i stworzyć socket. jak już jest master, to korzystamy z niego.

co nam to daje? przeprowadzę krótki test.
najpierw, bez mastera, połączę się na maszyne w swoim lanie i wykonam uname'a:

=> time ssh kotek uname

Linux

real    0m0.532s

user    0m0.032s

sys     0m0.000s

to teraz połączę mastera i ponowię test:

=> time ssh kotek uname

Linux

real    0m0.036s

user    0m0.020s

sys     0m0.004s

nieźle, nie? a trzeba pamiętać, że im dalej tym "szybciej" całość zadziała.
np.: do kotka mam ping w okolicach 1ms. do maszyny web którą zaraz potestuję, mam ping 12ms.
efekty?
bez mastera:

=> time ssh web uname

Linux

real    0m1.579s

user    0m0.048s

sys     0m0.004s

z masterem:

=> time ssh web uname

Linux

real    0m0.154s

user    0m0.016s

sys     0m0.000s

czy to wszystko jest "za darmo"? nie ma wad?
ma jedną, drobną.
pierwsze połączenie automatycznie staje sie masterem. i nawet jak się wylogujemy ze zdalnego hosta, to nie odzyskamy terminala, bo połączenie musi być cały czas aktywne – do czasu aż wylogujemy się ze wszystkich sesji ssh otwartych w tym połączeniu.
czyli jeśli:
na jednej konsoli zrobię ssh kotek, to to połączenie staje się masterem
na drugiej konsoli robię ssh kotek, to korzysta z połączenia mastera. odpalam tam sobie coś trwającego długo – np. backupy. to nie mogę zamknąć połączenia 1 dopóki się 2 nie skończy.
nie jest to wada wielka. trochę gorsze jest to, że jeśli zerwę (np. kill'em) pierwsze połączenie – to padają wszystkie.
to dwie wady. zyski w/g mnie mocno przeważają.
polecam każdemu zobaczenie jak to działa. warto.