obejrzałem sobie tę (dosyć nową (2005) w sumie) produkcję.
ocena ogólna – około 7/10. film nie jest zły. jest nawet dobry. ogląda sie go przyjemnie.
jedynym problemem tego filmu jest to, że spodziewałem się więcej. w roli głównej al pacino. człowiek legenda. heat (gorączka) oglądam co jakiś czas by zobaczyć kawał wspaniałego kina. ojciec chrzestny, adwokat diabła (film zebrał takie sobie oceny, ale rola ala w nim jest niesamowita).
tu – oczywiście nadal jest tym samym diabłem. świetnym. tyle, że trochę jednak starszym. mającym swoje problemy.
na dokładkę do ala w filmie jest rene russo – z mojego punktu widzenia znana głównie z zabójczej broni 3 i 4, ale zdarzyło jej się zagrać też w innych, nie najgorszych, filmach.
no i trzeci aktor pierwszoplanowy – matthew mcconaughey. ciekawe ile z was kojarzy nazwisko. mnie sie on głównie kojarzy z rolą w świetnym kontakcie (contact) z jodie foster.
i rene i matthew zagrali poprawnie. w/g mnie przemiana brandona w john'a jest mało przekonująca (spokojnie, nie zdradzam tu nic tajnego). russo jest zdecydowanie bardziej przekonująca – może dlatego, że ta rola powstała dla niej i z myślą o niej jako odtwórczyni 🙂
kończąc – co by się nie rozpisywać i nie zdradzać nic z fabuły – film jest przyjemny. nie jest to arcydzieło kina światowego, ale spędziłem miłe 2 godzinki oglądając go. drugi raz nie zamierzam, ale żałować, nie żałuję.